Ομιλία Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ανδρέα Λοβέρδου στην ολομέλεια της Βουλής
10/02/2011
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ανεβαίνω στο Βήμα με συναίσθηση ευθύνης, αλλά και με υπερηφάνεια. Σήμερα το βράδυ θα δώσουμε το μήνυμα, ότι στην Ελλάδα σιγά-σιγά μέσα από την κρίση ξεπηδάει μία καινούργια πραγματικότητα.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το αισθανόμουν χθες, όταν κάναμε τις δύο πρώτες τοποθετήσεις με τον κ. Κουτρουμάνη εδώ και η στήριξη που είχαμε από τους συναδέλφους της πλειοψηφίας, και αν θέλετε ακόμη και ο τρόπος της Αντιπολίτευσης και της μείζονος Αντιπολίτευσης και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ακόμη και οι τοποθετήσεις από Βουλευτές της Aριστεράς, μας έπειθαν ότι είμαστε σε πολύ σωστό δρόμο. Το σημαντικότερο κομμάτι του μηνύματός μας είναι, ότι μέσα από την κρίση η Ελλάδα δυναμώνει. Και το πολιτικό της σύστημα καθίσταται το μόνο αρμόδιο να παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις.
Οι συντεχνίες ήταν πάντα σοβαρές και κρίσιμες, αλλά για επιμέρους κοινωνικά θέματα με το δικό τους λόγο. Παύει πια το απαράδεκτο καθεστώς, η χώρα να ξέρει τι πρέπει να κάνει και να μην το επιτρέπουν στις κυβερνήσεις, ή στις πλειοψηφίες της Βουλής οι συντεχνίες.
Το Σύνταγμα αποκαθίσταται σε ό,τι αφορά τον πυρήνα του, το κέντρο του. Η Κυβέρνηση εισηγείται, η Βουλή αποφασίζει. Οι αντιδράσεις είναι δεκτές, είναι ενσωματωμένες στη λογική του συστήματος, η κατάθεση επιμέρους σκέψεων, ή και διεκδικήσεων ακόμη και των πιο αγωνιστικών είναι κομμάτι του πολιτικοκοινωνικού μας συστήματος. Όμως, τέλος πια στην απαράδεκτη κατάσταση, να θέλουμε ως πολιτικό σύστημα και να μην μπορούμε, με το φόβο του πολιτικού κόστους που κατέστρεψε τη χώρα.
Χθες, αισθανόμουν τη δύναμη του μέλους μιας Κυβέρνησης που στηρίζεται στην Εθνική Αντιπροσωπεία και η Εθνική Αντιπροσωπεία έχει ήδη εκδηλωθεί, ξαναλέω, μέσα από την αγωνιστική συμπεριφορά και τις τοποθετήσεις των Βουλευτών της συμπολίτευσης, της πλειοψηφίας δηλαδή της Βουλής των Ελλήνων, αλλά ακόμη και από το ύφος και το περιεχόμενο αρκετών τοποθετήσεων της μειοψηφίας.
Κυρίες και κύριοι, έχουμε πάρα πολλά προβλήματα στο Υπουργείο Υγείας. Μπορούν να λυθούν δια μιας; Μπορούν να λυθούν με κινήσεις βίαιες, αλλά αποσπασματικές; Είναι η υγεία ένας γόρδιος δεσμός, για να τον κόψεις στη μέση με το σπαθί σου; Τι είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα στο χώρο της υγείας; Είναι πρόβλημα που λύνεται με μία πολιτική επιλογή; Μακάρι να ήταν έτσι. Μακάρι δια μιας να μπορούσαμε να βάλουμε τάξη στα πράγματα. Δεν μπορούμε δια μιας να το κάνουμε. Μπορούμε, όμως, να το κάνουμε σε πολύ σύντομο χρόνο.
Τρεις ημερομηνίες έχουμε στο Υπουργείο Υγείας. Έχουμε την παρούσα ημερομηνία, σήμερα, που ολοκληρώνονται δύο μεγάλες προσπάθειες, η προσπάθεια διαρθρωτικών αλλαγών που επιφέρει αυτό το πολυνομοσχέδιο και η αξιολόγηση της πορείας μας από το Νοέμβριο μέχρι σήμερα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους υπολοίπους. Με τον κ. Τιμοσίδη έχουμε το δύσκολο έργο η υγεία να είναι στο επίκεντρο της παρατήρησης της πορείας της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κι από τις διεθνείς αγορές.
Έχουμε επιδοθεί στην επίτευξη αυτών των στόχων μέχρι 15 Φεβρουαρίου. Κι εδώ να απαντήσω σε έναν Υπουργό της Νέας Δημοκρατίας που πήρε το λόγο χθες αργά - είναι και φίλος δεν θέλω να πω το όνομά του - γιατί είπε μία ανακρίβεια, ότι δεν έχουμε προσλάβει τους τρεις χιλιάδες νοσηλευτές που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός το 2009. Τρεισήμισι χιλιάδες προσλάβαμε τον Οκτώβριο, μέχρι και το Δεκέμβριο. Η ανάγνωση είναι μια πολύ απλή υποχρέωση ενός Βουλευτή. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω από την ανάγνωση ενός αριθμού. Ενώ, λοιπόν, έχουμε όλο αυτό το σταυρικό θέμα να λύσουμε σε λίγες μέρες, εβδομάδες, καταστρέψαμε τις αντιστάσεις της γραφειοκρατίας και προσλάβαμε αυτό που δεν έχουμε. Γιατί έχουμε γιατρούς υπερδιπλάσιους, απ’ ό,τι όλες οι χώρες του Ο.Ο.Σ.Α., αλλά νοσηλευτές υποτριπλάσιους. Κι έχω μιλήσει γι’ αυτό πολλές φορές εδώ και δεν θέλω να ασχοληθώ ακόμη. Αυτή είναι η πρώτη ημερομηνία, κυρίες και κύριοι Βουλευτές.
Η δεύτερη ημερομηνία μας είναι η 31η Μαρτίου, όταν θα πρέπει να έχουμε δώσει ένα σύστημα υγείας που μπορείς να το παρακολουθήσεις ηλεκτρονικά και που τα λογιστήριά του δουλεύουν με ψηφιοποιημένο διπλογραφικό σύστημα. Και όπως ξέρετε, μ’ αυτό έχω συνδέσει και την παρουσία μου στο Υπουργείο.
Ήδη ως «πρελούδιο» αυτής της μεγάλης προσπάθειας παρουσιάσαμε χθες ένα πρόγραμμα, το «ESY.net», μια διαδικτυακή εφαρμογή, όπου και οι επτά υγειονομικές περιφέρεις της χώρας, τα εκατόν τριάντα δύο νοσοκομεία και τα διακόσια τόσα κέντρα υγείας, κάθε μήνα και ως τις 10 του επομένου μήνα θα πρέπει να ενημερώνουν για δαπάνες και για έσοδα. Και παρουσιάσαμε χθες στους δημοσιογράφους την κίνηση του Ιανουαρίου.
Όσον αφορά τώρα, το τι είναι αυτό, θα σας πω, ότι αυτό είναι η απάντηση στα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αναλγησίας και τριτοκοσμισμού, που έγκειται στο να μην πληρώνει ποτέ κανένα νοσοκομείο, το κράτος να πληρώνει κάθε έξι χρόνια και οι προμηθευτές να υπερτιμολογούν, αφού θα πληρωθούν μετά από έξι χρόνια. Και κάθε Υπουργός των Οικονομικών να μεταφέρει στις επόμενες χρήσεις τις δαπάνες ενός έτους. Ήταν χώρα αυτή υπό όλες τις κυβερνήσεις; Δεν ήταν! Και αυτό, λοιπόν, αλλάζει από τώρα.
Κύριε Πρόεδρε, του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, είπατε για τα χρέη ενός Ταμείου στους γιατρούς, στους φαρμακοποιούς. Είπατε για τον ΟΠΑΔ. Είπατε για χρέη δεκαέξι, δεκαοκτώ και δώδεκα μηνών που αναγκάζουν τα φαρμακεία να δανείζονται με επιτόκιο 8% και 8,5%, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα αυτό το χρονικό διάστημα.
Ναι, σ’ αυτό το νόμο, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο ΟΠΑΔ, το Ταμείο του Δημοσίου, γίνεται επιτέλους από κάτι σαν Ταμείο, Ταμείο και εξοπλίζεται για το Γενάρη του 2011 με 100 εκατομμύρια. Ήδη, περιμένουμε τη δημοσίευση του νόμου στο ΦΕΚ για να πληρώσουμε το Φλεβάρη, αρχές Μάρτη το αργότερο, τις δαπάνες του Ιανουαρίου του 2011 και να κάνουμε αυτήν την αλλαγή, η οποία οδηγεί και τους φαρμακοποιούς σε επιστροφές και σιγά-σιγά τους προμηθευτές στις τιμές, που θα μας επιτρέψουν το 2011 να μαζέψουμε από τις προμήθειες 250 εκατομμύρια.
Η δεύτερη ημερομηνία, λοιπόν, είναι η 31η Μαρτίου, για την οποία αναφέρθηκα ήδη και έχω αναφερθεί και άλλες φορές.
Η τρίτη ημερομηνία είναι η 30η Ιουνίου, όπου θα έχουμε συνενώσει τα νοσοκομεία, θα έχουμε αλλάξει το σύστημα ένταξης των γιατρών στη διαδικασία της ειδικότητας.
Πώς δέχονταν οι Υπουργοί Υγείας το φαινόμενο να περιμένει δέκα χρόνια ένα παιδί αριστούχο που τέλειωνε την ιατρική 23 χρονών, 24 χρονών;
Εμένα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μου έστειλε μία τέτοια γιατρός μετά από εννέα χρόνια την παραίτησή της. Με μία επιστολή μου είπε: «Παραιτούμαι, κύριε. Δεν θέλω άλλο. Έχω και δύο παιδιά. Δεν θα πάρω ποτέ μου ειδικότητα». Πώς δεχόμασταν, ειδικά οι γιατροί και οι Υπουργοί Υγείας, κάτι τέτοιο και δεν δίναμε λύση; Ποιον φοβόμασταν; Ποιον φοβάται η Εθνική Αντιπροσωπεία μέχρι σήμερα και δεν δίνει λύση σ’ αυτό; Κανέναν δεν πρέπει να φοβηθούμε. Πρέπει να πάρουμε τις ευθύνες μας και να μην κιοτεύουμε με αντιδράσεις σαν κι αυτές που έχουμε σήμερα, για τις οποίες και θα μιλήσω στη συνέχεια.
Αυτές είναι, λοιπόν, οι τρεις ημερομηνίες. Η τρίτη ημερομηνία αφορά τις συνενώσεις, το νέο σύστημα εισαγωγής στις ειδικότητες και επιτέλους την αξιολόγηση των νοσοκομειακών μονάδων της χώρας του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Αγαπητέ φίλε, κύριε Ιωαννίδη, είπατε και εσείς μαζί και με άλλους συναδέλφους από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, ότι φέρνω τέσσερα σχέδια νόμου σε ένα. Ναι, έτσι είναι και όντως θα μπορούσα να τα αναπτύξω μέσα στο χρόνο. Ναι, έτσι θα μπορούσα να κάνω. Εγώ νομοτεχνικά μπορώ, ίσως, να καταλάβω κάποια πράγματα καλύτερα από τους γιατρούς εδώ. Σε όλα τα άλλα, οι γιατροί καταλαβαίνουν καλύτερα από εμένα τα θέματα της υγείας. Όμως, από νομοτεχνική άποψη, κάτι σκαμπάζω, γιατί είμαι δικηγόρος. Κάτι μπορώ να καταλάβω. Έτσι έπρεπε να κάνω.
Όμως, κύριε Ιωαννίδη, δεν έχω χρόνο για παιχνίδια, όταν το θέμα αφορά την υγεία, γιατί τα παιχνίδια στο χώρο της υγείας είναι επικίνδυνα. Πρέπει να βιαστούμε και γι’ αυτό, αντί να ξεδιπλώσω αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία σε πέντε μήνες και να κάνω και τον έξυπνο, δηλαδή να έρχομαι εδώ και να είμαι ένας παραγωγικός Υπουργός που ψηφίζει νόμους, εγώ, κύριε Ιωαννίδη, τους θέλω τους νόμους για να τους εφαρμόσω. Δεν τους θέλω για να τους έχω ψηφίσει και να δημαγωγώ, λέγοντας, ότι έλυσα ένα πρόβλημα επειδή ψήφισα ένα νόμο.
Η ευθύνη που έχουμε πάρει απέναντι στους συναδέλφους μας Βουλευτές της Συμπολίτευσης, που στηρίζουν με τον πιο μαχητικό τρόπο αυτήν την προσπάθειά μας, ξεπληρώνεται μόνο με έναν τρόπο. Από την Πέμπτη το πρωί, δηλαδή από αύριο, πρέπει να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε την πρωτοβάθμια υγεία, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα χρεοκοπήσουμε στο πεδίο της αξιοπιστίας, κάτι που είναι το βασικότερο για μια πολιτική ηγεσία.
Σ’ αυτό, λοιπόν, το σχέδιο νόμου των πολλών θεμάτων γίνονται και πολλές οφειλόμενες, εδώ και δεκαετίες, διαρθρωτικές αλλαγές. Όσον αφορά τον ΟΠΑΔ, σας ανέφερα.
Κατά δεύτερον, αναλαμβάνουμε εμείς στο Υπουργείο Υγείας την τιμολόγηση του φαρμάκου. Εμείς θα βγάζουμε τις τιμές, εμείς που νοιαζόμαστε να πέσει η φαρμακευτική δαπάνη. Είχαμε δυισμό και τριϊσμό σ’ αυτό το θέμα. Ποιος ενδιαφέρεται; Το Ταμείο που πληρώνει. Ποιος ενδιαφέρεται; Το Υπουργείο Υγείας. Αυτά τα δύο Υπουργεία είναι τα επισπεύδοντα Υπουργεία για τη φαρμακευτική δαπάνη. Ποιος αποφάσισε τις τιμές; Το Υπουργείο Οικονομίας. Άλλα αντί άλλων!
Αυτό, λοιπόν, το αλλάζουμε. Και το αποτέλεσμα της ανάληψης του καθορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης από το δικό μας Υπουργείο από 1η Απριλίου, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, - πρώτα ο Θεός να είμαστε καλά - θα το ακούσετε εδώ. Και έχω πει στις εταιρείες που δεν έχουν πληρώσει από το 2005 ούτε ένα φράγκο, rebate, ότι πάμε πια για πόλεμο. Πάμε για πόλεμο! Και τον εννοούμε τον πόλεμο στο Υπουργείο Υγείας. Οι τελευταίες μέρες, εκτός από το κακό που έκαναν στους ασφαλισμένους, έδωσαν και ένα καλό. Όταν πούμε, ότι θα πολεμήσουμε, δεν κιοτεύουμε! Πολεμάμε, μέχρις ότου τελειώσουμε μια ιστορία που έχουμε αναλάβει, επειδή πιστεύουμε και η συνείδησή μας επιβάλλει, να κάνουμε αυτό που είναι καλό για το λαό, για τον πολίτη, για τον ασφαλισμένο και – προσέξτε! - για τον ασθενή άνθρωπο, τον ασθενή συμπολίτη μας, ο οποίος είναι ο τελευταίος για τον οποίο κουβεντιάζουμε.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων είχαμε δεκατρείς φορείς και όλοι ήταν επαγγελματίες. Πού είναι οι χρήστες της υγείας; Ποιον ρώτησε η εκάστοτε Κυβέρνηση της χώρας για το αν τα κάνει καλά; Ρώτησε κανέναν φουκαρά που πάει από τις τρεις το πρωί, εβδομήντα οκτώ χρονών και στήνεται σε μια ουρά, προκειμένου να εξεταστεί στη 13:00΄ η ώρα την άλλη μέρα το μεσημέρι; Τον ρώτησε ποτέ αυτόν κανένας, αν του αρέσουν οι γιατροί του ΙΚΑ; Τον ρώτησαν αν το σύστημα είναι καλό; Τον ρώτησαν αν το σύστημα πρέπει να αλλάξει; Μόνο τους γιατρούς ρωτάμε; Μόνο το διοικητικό προσωπικό ρωτάμε; Μόνο αυτούς που είναι μέσα στο σύστημα ρωτάμε; Αυτόν που πλήρωνε σαράντα δύο χρόνια γκαρσόνι, ή σερβιτόρος για να πάει να στηθεί ηλικιωμένος πια στην ουρά, τον ρώτησε η Βουλή; Δεν τον ρώτησε, γιατί η Βουλή δεν δουλεύει έτσι, γιατί η Βουλή είναι η Βουλή των συντεχνιών και αυτό πρέπει να αλλάξει. Και είναι η πρώτη φορά που επιχειρούμε να το αλλάξουμε.
Δέκα χιλιάδες ιατρικές πράξεις έχουν να κοστολογηθούν από το 1991. Έμαθα ότι το αποπειράθηκε ο Υπουργός, κ. Γιαννόπουλος, αλλά δεν τελεσφόρησε η προσπάθειά του. Θέλουμε να τις επανακοστολογήσουμε. Προβλέπουμε μέσα ότι η επανακοστολόγηση, που θα τελειώσει μέχρι τον Ιούνιο, θα περιβληθεί τον τύπο Υπουργικής Απόφασης, όπως τα φάρμακα, των οποίων η τιμή βγαίνει με αγορανομική διάταξη. Τι το θέλουμε το Προεδρικό Διάταγμα, αφού χρειάζεται εννιά με δέκα μήνες και μπορεί να μη βγει και ποτέ, γιατί μπορεί να γυρίζει μπρος-πίσω από το Συμβούλιο της Επικρατείας; Πρόκειται για τα γνωστά παιχνίδια των δικηγόρων!
Όχι! Θα γίνει με Υπουργική Απόφαση. Θα έχετε μέσα στο Φλεβάρη για εκατό παρακλινικές εξετάσεις υποκοστολόγηση και μέχρι τον Ιούνιο, ή Ιούλιο τη νέα κοστολόγηση και τιμολόγηση δέκα χιλιάδων σκευασμάτων.
Όσον αφορά τις προμήθειες, θα σας πω το απόγευμα. Όμως, εκεί θέλω να την κάνουμε ανοιχτά την κουβέντα. Εκεί όποιος μιλάει για ιδιωτικοποιήσεις, θα πρέπει να ξέρει ότι ο πρώτος που αντιστρατεύεται τις ρυθμίσεις μας και ο πρώτος που μας κήρυξε τον πόλεμο είναι οι προμηθευτές. Όμως, αυτά θα τα πω το απόγευμα, γιατί τώρα δεν έχω χρόνο, καθώς πρέπει να πω ορισμένα άλλα πράγματα.
Όσον αφορά τη διατροφή και την άθληση, μίλησε χθες ο κ. Αηδόνης. Ας μη μείνω, λοιπόν, άλλο σ’ αυτό. Πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο θέμα για όλο τον πλανήτη, όσον αφορά στο πεδίο της πρόληψης, στο πεδίο της δημόσιας υγείας.
Όμως, θέλω να πω και κάτι άλλο που σε μένα ακούγεται πολύ δυνατό, κυρίες και κύριοι Βουλευτές. Ο αγαπητός συνάδελφος, κ. Αβραμόπουλος με νομοθετική του παρέμβαση, την οποία το ΠΑΣΟΚ είχε «χτυπήσει» - θυμάμαι τη μάχη με τον κ. Φλωρίδη, ήμουν Βουλευτής της Αντιπολίτευσης και ήμουν παρών ως ακροατής της μάχης μέσα σ’ αυτήν την Αίθουσα - έκανε ένα περίεργο πράγμα στο χώρο τον νοσοκομειακών γιατρών.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπήρχαν 70% διευθυντές και 30% γιατροί, επιμελητές Α΄, επιμελητές Β΄ κλπ. Στρατηγοί πολλοί δηλαδή και στρατός καθόλου! Δεν γίνεται έτσι! Αυτός είναι ο εξισωτισμός που δίδαξε εν πολλοίς η δεκαετία του ’80, στον οποίο προσχωρήσαμε όλοι, όλα τα κόμματα. Όχι, κυρίες και κύριοι, δεν βγαίνει έτσι! Και πρώτος απ’ όλους ο ομιλών που πρέπει να πάρει τις ευθύνες του. Δέκα χρόνια έχω σ’ αυτήν τη Βουλή! Όχι πια! Δεν γίνεται έτσι. Τους συντονιστές διευθυντές τους είχαμε μέσα από το νόμο Αβραμόπουλου ως κάτι συντονιστικό, αναγκαίο μεν, αλλά με την νοοτροπία του μην τους δώσουμε την πραγματική τους διάσταση μέσα στο σύστημα υγείας, να τους έχουμε εκεί χωμένους στους πολλούς, για να είμαστε αρεστοί. Όχι πια! Αυτοί γίνονται βαθμός και αποκαθίσταται η ιεραρχία μέσα στο χώρο της Ιατρικής επιτέλους. Αγαπητοί συνάδελφοι της Ιατρικής, επί διλήμματος καλή είναι η συλλογικότητα, αλλά ένας παίρνει την ευθύνη. Κι είστε γιατροί. Αποφασίζετε αν είμαστε καλά, ή δεν είμαστε και τι πρέπει να γίνει σ’ εμάς. Δεν υπάρχει περίπτωση με τον εξισωτισμό να κερδηθεί η ποιότητα ποτέ. Πρέπει αυτό να αλλάξει και το αλλάζουμε, εξ ου και η απεργία των νοσοκομειακών γιατρών, η οποία σήμερα, στη μεγάλη ανάπτυξη του δικού τους αγώνα – δεν τον υποτιμώ, τον σέβομαι - δεν ξεπέρασε το 2,5% στα δημόσια νοσοκομεία, γιατί η παρέμβασή μας δεν είναι σε λάθος κατεύθυνση, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, και συντεχνιακά, ή πολιτικά παιχνίδια δεν πείθουν τον κόσμο τη σημερινή ημέρα.
Θέλω να ολοκληρώσω λέγοντας δύο λόγια. Θα μιλήσω πιο αναλυτικά το απόγευμα. Θα μιλήσει κι ο συνάδελφος Κουτρουμάνης κι ο συνάδελφος Τιμοσίδης. Δεν χρειάζεται να πω εγώ πιο πολλά. Έχουν περάσει αισίως είκοσι οκτώ χρόνια από το 1983 όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κι ο Παρασκευάς Αυγερινός, συγκεκριμένα, πρώτος έφερε νόμο που η Νέα Δημοκρατία τότε τον καταψήφισε και ειδικά τη συγκεκριμένη διάταξη για την πρωτοβάθμια. Όμως, σιγά-σιγά και η Νέα Δημοκρατία και όλα τα κόμματα κι όλοι οι Βουλευτές κι όλοι οι Υπουργοί Υγείας στάθηκαν σ’ ένα θέμα αρχής. Στάθηκαν στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Ο πολίτης, ξέρετε, διαπίστωσα, ότι δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό. Είναι, ίσως, λίγο επιστημονικότερος, ή πολιτικότερος ο όρος από τα δεδομένα ενός ανθρώπου που κοιτάει τη δουλειά του, ή κοιτάει την πολιτική στα κεντρικά της θέματα. Το διαπίστωσα γιατί εγώ είμαι δικηγόρος και επειδή καταλάβαινα, ως πολιτικός, τι είναι αυτό στην αοριστία του, όταν είχα την ευθύνη άλλων τομέων. Τώρα αντελήφθην ότι πρέπει να πεις στον κόσμο τα πράγματα με το όνομά τους, για να δει τι κάνεις και να καταλάβει και τα θέματα των συγκρούσεων.
Πρωτοβάθμια υγεία, λοιπόν, σημαίνει, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, τη δυνατότητα του ανθρώπου, ασφαλισμένου ή μη, όταν κάτι πάθει, το οποίο δεν χρειάζεται νοσοκομειακή περίθαλψη, να υπάρχει εκείνη η δομή, να υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι κατά τεκμήριο όσο γίνεται κοντύτερά του, για να μπορέσει να προσφύγει σ’ αυτούς και να ζητήσει την ιατρική βοήθεια, τις πρώτες ιατρικές υπηρεσίες.
Εμείς αυτό το κατακερματίσαμε, το κάναμε δύσχρηστο για τον πολίτη, το κάναμε άμα τω χρόνω εξευτελιστικό για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, το κάναμε δυσανάλογο με τις εισφορές που πλήρωσαν εργοδότες και εργαζόμενοι επί δεκαετίες και από το 1983 είπαμε ότι θέλουμε να το αλλάξουμε. Είκοσι οκτώ χρόνια, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν υπήρξε ένας Υπουργός που να είπε το αντίθετο. Δεν υπήρξε, όμως, κι ούτε ένας Υπουργός που να μην αναδιπλώθηκε, επειδή σηκώθηκε ένα σύστημα ολόκληρο απέναντί του και τον απειλούσε με ισοπέδωση.
Ποιο ήταν αυτό το σύστημα και ποια ήταν τα επιχειρήματά του; Θα σας τα πω και μέσα απ’ αυτά θα αναγνωρίσουμε αυτό που λέγεται σήμερα. Λένε: «Οι λόγοι για τους οποίους δεν έγινε η Πρωτοβάθμια είναι γιατί είναι ακριβή». Μάλιστα, ο Πρόεδρος των ομοσπονδιακών γιατρών θύμισε, ότι επί Κωστή Στεφανή λέγανε, ότι για να κάνεις Πρωτοβάθμια θες 300 δισεκατομμύρια δραχμές. Ωραία. Πες, λοιπόν, ότι προϋπόθεση για να κάνεις κάτι είναι ένα τεράστιο οικονομικό ποσό, πες ότι προϋπόθεση για να κάνεις Πρωτοβάθμια είναι να κτίσεις σ’ όλη την Ελλάδα κέντρα υγείας, να προσλάβεις άλλους πενήντα χιλιάδες γιατρούς, πες τα αυτά, για να μην γίνει ποτέ. Αυτό γίνεται σήμερα.
Λένε όσοι αντιδρούν: «Είμαστε υπέρ της Πρωτοβάθμιας, αρκεί να μην γίνει». Και γιατί είμαστε υπέρ, αρκεί να μην γίνει; Διότι όταν προβάλλουμε στόχους που δεν μπορεί η Ελλάδα, ούτε τώρα που είναι σε κρίση ούτε τότε που ήταν σε ανάπτυξη, να τους αποκτήσει ως προϋποθέσεις, τότε λες κάτι, γιατί δεν θες να γίνει. Και γιατί δεν θες να γίνει; Δεν θες να γίνει γιατί άμα είσαι γιατρός του Ι.Κ.Α. - έχεις δικαίωμα να κινητοποιείσαι φυσικά - δεν θέλεις να παράσχεις στον ασφαλισμένο αυτό που είναι ιδιοκτησία του, δηλαδή το βιβλιάριό του, το συνταγολόγιό του. Αγόρασε ο Διοικητής του Ι.Κ.Α., νυν Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Φαρμακοποιών, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, επτά εκατομμύρια συνταγολόγια. Είναι ακόμα στις αποθήκες του Ι.Κ.Α. Τα συνταγολόγια τα έχουν οι γιατροί του Ι.Κ.Α. Λάθος! Τελειώνει αυτό. Και ήδη αντί να τελειώσει την 1η Ιουνίου, που θα ξεκινάγαμε την πιλοτική εφαρμογή, η απεργία και η ταλαιπωρία μισού εκατομμυρίου Ελλήνων μας ανάγκασε να βγούμε, χωρίς να έχουμε τον άρτιο μηχανισμό, από την περασμένη Δευτέρα και να μην μετράει το υπό κατοχήν συνταγολόγιο του γιατρού.
Δεύτερον, ωραίο είναι επτά, άντε οκτώ χιλιάδες να αντιστοιχούνται σε πέντε εκατομμύρια ασφαλισμένων. Ωραία για το γιατρό. Πολύ κακό, όμως, για τον ασφαλισμένο, πολύ κακό για τον ηλικιωμένο, που με ειδοποίησαν ως Υπουργό Εργασίας, τον πρώτο μου μήνα, ότι στοιβάζεται στον Ασπρόπυργο - ήταν το πρώτο πολυϊατρείο, για το οποίο με ενημέρωσαν - από τις 3 το πρωί για να πάρει σειρά στις 11 και στις 12.
Κυρίες και κύριοι, τα πράγματα είναι απλά. Η πρωτοβάθμια υγεία, δηλαδή ο γιατρός κοντά στον ασφαλισμένο, θα γίνει. Και θα γίνει γιατί η πλειοψηφία της Εθνικής Αντιπροσωπείας και του ελληνικού λαού με σθένος υποστηρίζει αυτή τη διαρθρωτική αλλαγή. Το βράδυ όλοι μαζί, κύριοι συνάδελφοι, αυτό θα το πανηγυρίσουμε. Είκοσι επτά χρόνια αναλγησίας περνάνε στο παρελθόν!
Και λέμε: «διάλογος». Κατ’ αρχάς, ένας στοιχειωδώς έμπειρος Έλληνας πολιτικός, όπως είμαστε εμείς, - εμείς δεν είμαστε πολύπειροι, έχουμε, όμως, κάποια χρόνια - όταν ακούει «Διάλογο. Πάρε το πίσω, είναι πρόχειρο» καταλαβαίνει ότι ο άλλος δεν έχει τι να του πει. Διότι, αν είχε τι να του πει, θα του το έλεγε. Όταν ακούς αυτού του είδους τα επιχειρήματα καταλαβαίνεις, ότι δεν υπάρχουν επιχειρήματα.
Λέμε εμείς: Μπορούμε να συνυπάρξουμε με τις ουρές; Και απαντάμε: «όχι». Μπορούμε να συνυπάρξουμε με διαφορετικές μεταχειρίσεις της ίδιας ασθένειας; Γιατί δηλαδή; Ο ασφαλισμένος του Ι.Κ.Α. τι έχει, σε σχέση με έναν άλλο ασφαλισμένο του Δημοσίου; Είναι κατώτερης ποιότητας άνθρωπος; Λέτε «όχι» σ’ αυτό, κυρίες και κύριοι Βουλευτές της Αριστεράς. Λέτε «όχι» στο να ενώσουμε τέσσερις δυνάμεις τεσσάρων Ταμείων, να ενώσουμε τις δυνάμεις του ιατρικού προσωπικού, του λοιπού προσωπικού και να εξομοιώσουμε τη συμπεριφορά απέναντι στην ασθένεια.
Το καλοκαίρι στον Ασφαλιστικό νόμο ψηφίσαμε, κύριοι συνάδελφοι, - κι είναι ντροπή - ότι οι διαβητικοί αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο απ’ όλα τα Ταμεία. Ήθελε νόμο αυτό; Καταφύγαμε σε νόμο το καλοκαίρι που μας πέρασε. Το Ασφαλιστικό σχέδιο νόμου ήταν αυτό. Και τώρα για την οριζόντια λύση του προβλήματος πρέπει να ενοποιήσουμε τους κλάδους υγείας των τεσσάρων μεγάλων Ταμείων. Όσοι δεν είναι μέσα σ’ αυτό το σχήμα εγώ στοιχηματίζω – είναι φιλικός τρόπος να απευθύνομαι στην Εθνική Αντιπροσωπεία - ότι σε λίγο καιρό θα ζητάνε να μπουν. Ο Οργανισμός, όμως, θα δομηθεί και μετά θα δει τα νέα μέλη του. Ο Οργανισμός θα δομηθεί και θα δομηθεί με τον αρτιότερο τρόπο. Για μας είναι ζήτημα τιμής το να το διεκπεραιώσουμε στις ημερομηνίες που έχουμε πει, που είναι ημερομηνίες του 2011, Ιούνιος μέχρι τέλος του 2011, και από τώρα, λόγω της απεργίας, γίνεται η εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων του Ι.Κ.Α. από τους γιατρούς του ΟΠΑΔ και του ΟΑΕΕ.
Γιατί πήγαμε σε μία λύση που, πριν αρχίσουν οι κινητοποιήσεις των γιατρών με τις καταλήψεις αυτές, οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας στην Επιτροπή της Βουλής τη θεωρούσαν, αν θέλετε, και λίγο συγκρατημένη; Γιατί δεν τα βάλαμε όλα αυτά, δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία, το προσωπικό, γιατί δεν τους βάλαμε όλους στο Εθνικό Σύστημα Υγείας; Διότι, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, αυτό θα δημιουργούσε προβλήματα δικαστικών εμπλοκών, πρώτον, σε ό,τι αφορά την περιουσία των Ταμείων, την ιδιοκτησία τους, και δεύτερον, σε ό,τι αφορά τη ρύθμιση των θεμάτων προσωπικού. Διαλέξαμε μια νομικά έξυπνη λύση.
Επιβεβαιώνεται αυτό, γιατί ούτε η Κεντρική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή ούτε η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής μας είπαν κάτι αντίθετο. Τα δικά μας νομικά λένε ότι είναι μια καλή λύση και θα περπατήσει στην πράξη χωρίς δικαστικές εμπλοκές. Γι’ αυτό πήγαμε στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.
Και κλείνω, κύριε Πρόεδρε, με μια διευκρίνιση που έδωσα και χθες αλλά αργά και με λιγότερους συναδέλφους στην Αίθουσα και θέλω και σήμερα να ξαναδώσω.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θα κατάλαβαν οι Έλληνες πολίτες και εμείς μετά την όγδοη μέρα των καταλήψεων, ότι το πρόβλημα των απεργών γιατρών είναι οι αμοιβές τους. Γιατί δεν απήργησαν οι γιατροί του νοσοκομειακού χώρου και η απεργία των γιατρών του Ι.Κ.Α. ήταν μεγάλη. Ταλαιπωρήθηκε ο κόσμος. Απήργησε το 50%. Κατάλαβαν, όμως, όσοι ακούνε αυτή τη συζήτηση και βλέπουν και την ταλαιπωρία των ανθρώπων, ότι το θέμα για τους γιατρούς επικεντρώνεται στα χρήματά τους. Είναι κακό αυτό; «Όχι» απαντάω. Είναι κακό για τον πολίτη που ταλαιπωρείται όταν ξέρει ότι ο άλλος είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση απ’ αυτόν και για οικονομικούς λόγους τον ταλαιπωρεί. Εμείς, όμως, που έχουμε τη συνολική ευθύνη ως Εθνική Αντιπροσωπεία καταλαβαίνουμε. Ο αγώνας για τα οικονομικά μιας κατηγορίας ανθρώπων είναι σεβαστός. Δεν είμαστε ούτε αφελείς ούτε έξω από την πραγματικότητα. Για να δούμε, όμως, αν ο αγώνας αυτός είναι αληθής - αν έχει αληθινά αίτια εννοώ -, ή αν είναι και αυτός ακόμη προσχηματικός.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είπα χθες: Επτά χιλιάδες γιατρούς έχει το ΙΚΑ. Οι έξι χιλιάδες επτακόσιοι - τα νούμερα τα έχει ο κ. Κουτρουμάνης - εργάζονται με μία ιδιότυπη σχέση εξαρτημένης εργασίας στο ΙΚΑ. Αυτή η σχέση δεν αλλάζει χωρίς παρανομία. Αν ο νόμος την άλλαζε, θα κρινόταν αντισυνταγματικός. Δεν μπορούν να γίνουν αυτοί οι γιατροί με σχέση εργασίας τύπου ΟΑΕΕ, όπως μας λέτε ορισμένοι, διαβάζοντας το Μνημόνιο ανάποδα, όχι με την κανονική φορά της σελίδας. Αυτό δεν αλλάζει. Ποιοι φωνάζουν πιο πολύ ότι απειλούνται με συμβάσεις 600 ευρώ; Οι γιατροί του ΙΚΑ. Φωνάζουν για λόγο, ο οποίος δεν υπάρχει. Δεν θέλουν την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και φωνάζουν. Να σας γίνει σαφές. Δεν είναι υπερβολή ενός Υπουργού που βρίσκεται σε σύγκρουση. Είναι η αλήθεια: Δεν μεταβάλλεται το status τους. «Πώς το ξέρετε;». Φυσικά, έχετε διαβάσει το άρθρο 26, που λέει ότι μεταφέρονται στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. οι γιατροί όλων των Ταμείων με το status που έχουν. «Μα, θα το άλλαζες; Μας το βάζεις έτσι και κάποια στιγμή θα προσαρμοστείς στο Μνημόνιο που λέει αυτό». Το Μνημόνιο μιλάει για σχέσεις τύπου ΟΑΕΕ, που στο ΙΚΑ δεν μπορούν νομικά να υπάρξουν. Ένα το κρατούμενο.
Δεύτερο το κρατούμενο: Ποιοι είναι οι γιατροί του ΟΓΑ; Επιφυλάσσομαι για το νούμερο. Τον αριθμό τον ξέρει ο κ. Κουτρουμάνης. Ενημερώνομαι από τον αρμόδιο Υπουργό ότι οι γιατροί του ΟΓΑ δεν έχουν μισθούς. Τους ελκύει το ότι έχουν ασθενείς: τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ. Τρίτον. Πάμε στους γιατρούς του ΟΑΕΕ: Τέσσερις χιλιάδες διακόσιοι, ή τριακόσιοι. Αυτή είναι η κακή σχέση με Ταμείο.
Εγώ, κύριοι συνάδελφοι, ως Υπουργός Εργασίας δεχόμουν από σας πάρα πολλά τηλέφωνα να αυξήσω τον αριθμό τους στις εκλογικές σας περιφέρειες. Είναι επιθυμητή σχέση και η σχέση τύπου ΟΑΕΕ, που την καθηλώνουν οι συνδικαλιστές - στα λόγια - στα 400, στα 500, στα 600 ευρώ. Ψεύδη είναι. Είναι και τέτοια. Φτάνει μέχρι τα 1.200. Πώς προκύπτει η διακύμανση; Από την επιλογή του ασφαλισμένου στο πρόσωπο του γιατρού. Αυτός είναι ο τύπος ΟΑΕΕ. Δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε, ότι γιατρός απεργός δεν τα ξέρει αυτά. Βεβαίως τα ξέρει.
Και τέλος, οι γιατροί του ΟΠΑΔ: Ξέρετε πόσοι ήταν; Ήταν εβδομήντα δύο χιλιάδες. Όλοι οι γιατροί της χώρας. Με απόφαση δική μου και του κ. Σαχινίδη τους μειώσαμε στους δωδεκάμισι χιλιάδες συμβεβλημένους, για να ελέγχουμε τα συνταγολόγιά τους επιτέλους. Και τώρα, αυτοί οι δωδεκάμισι χιλιάδες, ναι, αμείβονται κατά πράξη και περίπτωση. Θέλουν τώρα οι γιατροί του ΙΚΑ να αμείβονται και αυτοί κατά πράξη και περίπτωση. Πότε το είχαν αυτό; Ποτέ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές. Εγώ ρώτησα τέσσερις, ή πέντε πρώην Διοικητές του ΙΚΑ, που η θητεία τους εξακτινώνεται σε μια εικοσαετία και πλέον. Με διαβεβαίωσαν ότι αυτή η σχέση που υπάρχει σήμερα στο ΙΚΑ υπήρχε πάντα.
Άρα, λοιπόν, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις τα επιχειρήματά τους για τα μεροκάματα των 400 και των 500 ευρώ. Όμως, με τους νέους γιατρούς που θα προσλάβουμε σε αυτό το σύστημα, όχι ως υπαλλήλους, θα συνάψουμε σχέση ως ενιαίος πια Οργανισμός. Και είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα ο τύπος ΟΑΕΕ. Ναι. Και θα δείτε για πόσες θέσεις εμείς θα απευθυνθούμε ως ενιαίος Οργανισμός και πόσες χιλιάδες παραπάνω θα είναι οι υποψήφιοι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αλήθεια είναι αυτή που ακούγεται για το διάλογο. Ένα διάλογο που έγινε στην Εθνική Αντιπροσωπεία, που έγινε με ομοσπονδίες τους από δύο Υπουργεία, που έγινε στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή την περασμένη Παρασκευή και στην οποία δεν ήρθαν. Και δώσαμε συνάντηση στο γραφείο του κ. Κουτρουμάνη και επίσης δεν ήρθαν. Ο διάλογος πρώτα γίνεται για να κάνεις τη διαρθρωτική αλλαγή, που έχει ανάγκη η πατρίδα και μετά για τα υπόλοιπα σοβαρά θέματα. Ο Ενιαίος Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας είναι για τους ασφαλισμένους. Δεν είναι ούτε για τους Υπουργούς ούτε για τους Βουλευτές ούτε για τους γιατρούς ούτε για τους διοικητικούς υπαλλήλους.
Αυτή, λοιπόν, η διαρθρωτική αλλαγή θα γίνει. Η Εθνική Αντιπροσωπεία το επικροτεί. Και όλα τα υπόλοιπα θέματα - σοβαρά, σημαντικά - από αύριο το πρωί είναι στη διάθεση του καθενός να τα συζητήσει και να μας προτείνει ό,τι θεωρεί καλύτερο. Και εμείς από αύριο ξεκινάμε τη δεύτερη φάση, αγαπητοί συνάδελφοι, αυτού του εγχειρήματος που είναι και η ουσιωδέστερη, δηλαδή την εφαρμογή του. Σας δίνουμε ως εγγύηση, όχι για την ορθότητα του μέτρου – το ξέρουμε αυτό -, αλλά για την εφαρμογή του την πίστη μας, τη διαβεβαίωσή μας ότι ο αγώνας αυτός θα τελεσφορήσει, ότι ο αγώνας μας θα επιτύχει και πως ό,τι χρωστάμε στον Έλληνα πολίτη επί είκοσι οκτώ χρόνια ήρθε η ώρα να το κάνουμε πραγματικότητα. Και θα το κάνουμε πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τους επόμενους μήνες.
Ευχαριστώ πολύ.
