Ομιλία Λυκούργου Λιαρόπουλου, καθηγητή των Οικονομικών της Υγείας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Μια παρατήρηση που δεν έχει σχέση βέβαια – και η οποία δεν είναι αστείο – αλλά είναι ενθαρρυντική και είναι ενθαρρυντική ιδίως στη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση και δεν λέω οικονομική, είναι πολιτική και οικονομική κατάσταση, πολιτικό είναι το πρόβλημα, είναι ότι για μια από τις ελάχιστες φορές, για να μην πω σχεδόν τη μοναδική, ο τομέας της υγείας, εμείς τουλάχιστον που δουλεύουμε, ο Νίκος Πολύζος, ορισμένοι άλλοι που ίσως είναι εδώ μέσα, που έχουμε φάει τη ζωή μας δουλεύοντας τα θέματα της πολιτικής υγείας, πολύ σπάνια αισθανθήκαμε ότι ο Υπουργός Υγείας είχε ένα πολιτικό σκεπτικό, το οποίο θα μπορούσε να έρθει βοηθός στη δική μας την προσπάθεια.

Συνήθως αντιμετωπίζαμε το αντίθετο. Εμείς λόγω της επιστημονικής αν θέλετε διαστροφής, επαγγελματικής διαστροφής ήμασταν επισπεύδοντες και κάποιοι μας κρατούσαν πίσω με μια αντίδραση που πήγαινε από την αδιαφορία ως τη χλιαρή ενασχόληση με το αντικείμενο, ή εν πάση περιπτώσει όχι την ενασχόληση σε βαθμό που ήταν αντίστοιχος με την οξύτητα των προβλημάτων.

Τώρα που τα προβλήματα έχουν γίνει, δεν θα έλεγα απλώς πολύ χειρότερα, θα έλεγα ότι τα προβλήματα έχουν φτάσει σε σημείο κρίσης, είναι ευτύχημα ότι έχει κανείς έναν Υπουργό, ο οποίος αποφάσισε να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με το αντικείμενο.

Αυτή είναι η διαπίστωση που νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να κάνει όταν παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα αντικείμενα. Να τον ευχαριστήσω που μου ανέθεσε μια δουλειά, η οποία αποδείχθηκε αν θέλετε πιο εύκολη από ό, τι είχα φανταστεί, αλλά έχω την αίσθηση ότι έφτασε σε ένα αποτέλεσμα, το οποίο μπορεί να βοηθήσει στη σημερινή προσπάθεια.

Η σημερινή προσπάθεια όπως είπε και ο Υπουργός έχει να κάνει με τη διαπίστωση ότι ξοδεύουμε πολλά χρήματα στην υγεία, αλλά θα έλεγα και με τη διαπίστωση ότι δεν παίρνουμε και από την υγεία αυτά τα οποία χρειάζεται μια σύγχρονη χώρα.

Ενόψει της ανάγκης για περικοπές είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί να ανταποκριθούμε και εμείς με τον τρόπο μας ως τομέας που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Και το ερώτημα είναι ποιους δρόμους θα ακολουθήσουμε. Η διαχείριση του νοσοκομειακού προϊόντος είναι ένας από αυτούς τους τρόπους. Ενδεχομένως ένας από τους κύριους τρόπους, με τους οποίους μπορούμε να ανταποκριθούμε στην πρόκληση γιατί συγκεντρώνει και περίπου ένα σημαντικό ποσοστό εν πάση περιπτώσει της συνολικής δαπάνης, της συνολικής δημόσιας δαπάνης.

Οδηγηθήκαμε στην ανάγκη για μελέτη του φαινομένου νοσοκομειακή περίθαλψη με γνώμονα τόσο τη βελτίωση της ποιότητας όσο και τη μείωση αν θέλετε του κόστους, με ορισμένες αρχές. Μια από τις αρχές είναι ότι δεν φεύγει κόσμος. Ο Υπουργός αναφέρθηκε εκτενέστατα σε αυτό αλλά προς το παρόν αυτή είναι και η αρχή της δικής μας της μελέτης.

Δουλέψαμε τρεις μήνες και φτιάξαμε μια δουλειά, την οποία θέσαμε υπόψη του Υπουργείου και σταδιακά με βάση το πρόγραμμα το οποίο κατέστρωσε και ο Υπουργός, γίνεται γνωστό στην υπόλοιπη χώρα.

Οι διαπιστώσεις, οι πρώτες διαπιστώσεις στην μελέτη αυτή είναι πρώτον ότι έχουμε πολλά αλλά μικρά Νοσοκομεία και επίσης πολλά παλαιά Νοσοκομεία. Υπάρχουν πολλά Νοσοκομεία, τα οποία κτίσθηκαν πριν τον πόλεμο και τα οποία εξακολουθούν να λειτουργούν.

Αποφασίσαμε ότι αυτού του είδους η διαπίστωση οδηγεί μόνη της στην ανάγκη να βρούμε ποια είναι τα Νοσοκομεία, τα οποία μπορούν να σηκώσουν ένα μεγάλο μέρος του βάρους της νοσοκομειακής φροντίδας και ταυτόχρονα να εντάξουμε σε αυτά τα Νοσοκομεία, να προωθήσουμε να δώσουμε κίνητρα για τη συνεργασία και άλλων κοντινών μικρότερων Νοσοκομείων, στα Νοσοκομεία αυτά.

Ο σκοπός, ο λόγος της δημιουργίας ενός κύκλου Νοσοκομείων είναι για να αναδείξουμε τα ισχυρά σημεία και να μοιράσουμε το όφελος από τα ισχυρά σημεία ορισμένων Νοσοκομείων σε μια μεγαλύτερη ομάδα και ταυτόχρονα να θεραπεύσουμε αδυναμίες που εμφανίζονται σε ορισμένα Νοσοκομεία, βάζοντας και άλλα Νοσοκομεία να προσφέρουν αυτά που μπορούν και να βοηθήσουν για την παραγωγή ενός καλύτερου προϊόντος.

Είναι προφανές ότι υπάρχει δυνατότητα για να πετύχουμε κάποιες οικονομίες κλίμακας. Είναι ηλίου φαεινότερο, δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο κανείς να ασχοληθεί πάρα πολύ με αυτό. Μόνο και μόνο η σκέψη ότι έχω 10 Νοσοκομεία κοντά το ένα με το άλλο και το καθένα κάνει το δικό του διαγωνισμό για την ανάδειξη αναδόχου για την καθαριότητα του Νοσοκομείου με έκανε να τρέμω. Δεν μπορώ να το φανταστώ αυτό το πράγμα, γιατί δεν μπορεί να είναι ένας αυτός ο διαγωνισμός, ειδικά τη στιγμή που έμπειρα στελέχη για τη διενέργεια διαγωνισμών λείπουν, ειδικά με το τραγικό σύστημα που εξακολουθούμε να εφαρμόζουμε στη χώρα για τη διενέργεια αυτών των διαγωνισμών.

Ο ενιαίος σχεδιασμός μεταξύ των Νοσοκομείων, ο έλεγχος της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας. Δεν μπορεί ο καθένας να ψάχνει να βρει το δικό του τρόπο, ο ένας να πηγαίνει για ISO, ο άλλος να κάνει άλλες προσπάθειες, έτσι τυχαία βασιζόμενοι στην καλή πρόθεση ενός εμπνευσμένου διοικητή, ή χάνοντας χρόνο με την αβελτηρία αν θέλετε ενός άλλου, όχι τόσο πρόθυμου Διοικητή.

Αυτού του είδους ο σχεδιασμός φυσικά αφορά μόνο τα μεγάλα κέντρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενδεχομένως καμιά δύο άλλες περιοχές, όπου μπορεί να υπάρχουν κοντινά Νοσοκομεία, τα οποία θα χρειαστεί να λειτουργήσουν μαζί.

Μια παρατήρηση που άκουσα σε μια προηγούμενη συζήτηση την οποία είχαμε, είναι ότι αυτό πραγματικά δεν μπορείς να το κάνεις στα μικρά περιφερειακά Νοσοκομεία, τα οποία είναι ένα σε κάθε νομό, στις περισσότερες περιπτώσεις εκτός κάποιων τραγελαφικών καταστάσεων όπου έχουμε μέχρι και 4 Νοσοκομεία, τέλος πάντων, σε ένα νομό, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αυτά τα Νοσοκομεία είναι μικρά περιφερειακά Νοσοκομεία, τα οποία δεν έχει κανένα νόημα να πεις ότι θα τα εντάξω κάπου αλλού.

Η φροντίδα εκεί πέρα στην μελέτη τη δική μας είναι να δώσουμε ένα πρότυπο λειτουργίας το οποίο λέει τι πρέπει να έχουν αυτά τα Νοσοκομεία για να είναι σωστά.

Το μέγεθος είναι ένα προφανές κριτήριο γιατί εξασφαλίζει ως ένα βαθμό το εχέγγυο τι θα έχει πληρότητα υπηρεσιών και εν πάση περιπτώσει προσωπικό, το οποίο μπορεί να ανταποκριθεί σε αυξημένες ανάγκες.

Η ύπαρξη χώρων και εξοπλισμού για την ανάπτυξη τμημάτων επειγόντων περιστατικών είναι το δεύτερο κριτήριο. Η μελέτη μας ολόκληρη στηρίζεται σε μια βάθος ανάλυση του φαινομένου του νοσοκομειακού προϊόντος. Τι είναι αυτό, γιατί μπαίνει ο άρρωστος στο Νοσοκομείο, τι ζητάει από το Νοσοκομείο; Και διαχωρίσαμε τις περιπτώσεις στις δύο προφανείς κατηγορίες, στα επείγοντα και τα μη επείγοντα.

Για τα επείγοντα περιστατικά από τα οποία χάνονται ζωές, εδώ κοντά σας πριν από λίγο καιρό, λίγες μέρες είχαμε βάλει ένα θλιβερό περιστατικό. Η οργάνωση της επείγουσας φροντίδας είναι ένας από τους άξονες τους οποίους στηρίζουμε ολόκληρη την μελέτη.

Ο άλλος ο άξονας είναι η πρωτοβάθμια φροντίδα και η επαφή της με το Νοσοκομείο ως ανταπόκριση στην αγωνία του ανθρώπου, ο οποίος για μια απλή ανάγκη την οποία πρέπει να ικανοποιήσει σε ένα Νοσοκομείο υποχρεώνεται να βγει σε άγρα κρεβατιού γιατί δεν υπάρχει κανείς, ο οποίος θα τον βοηθήσει να έρθει σε επαφή με το σύστημα των Νοσοκομείων. Δηλαδή ο γιατρός της πρωτοβάθμιας δεν έχει πέραση, δεν έχει επαφή, δεν έχει σχέση με το Νοσοκομείο. Αυτό πρέπει να θεραπευτεί. Ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. πιστεύω ότι θα μπορέσει να κάνει κάτι σε αυτή την κατεύθυνση και θα είναι απαραίτητο.

Η μελέτη μας είναι διαθέσιμη σε όλους σας τώρα πια. Θα σας δείξω ακριβώς πως γίνεται αυτό. Η μελέτη στηρίχθηκε σε αυτό που λέμε ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Δηλαδή μια βασική διαπίστωση ότι το σύστημα υγείας δεν γίνεται για τους λειτουργούς του αλλά γίνεται για τις ανάγκες των ανθρώπων.

Αυτό δεν είναι καθόλου προφανές σήμερα αν κανείς προσεκτικά παρατηρήσει το τι γίνεται. Αν κανείς προσεκτικά διαβάσει τις εφημερίδες, τους τίτλους, τα θέματα τα οποία απασχολούν την επικαιρότητα και ενδεχομένως και τις κυβερνήσεις, ορισμένες φορές.

Δεν είναι δηλαδή το τι χρειάζεται, το είπε πολύ ωραία ο Υπουργός ότι θα ήθελε να είναι άλλου είδους Υπουργός Υγείας. Αυτό ακριβώς προσπαθώ να πω και εγώ. Η εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών ήταν ένας από τους παράγοντες που μας ώθησε να κάνουμε αυτό που κάναμε.

Εστιαστήκαμε σε 5 κύριες αιτίες νοσηρότητας που είναι αυτές τις οποίες ανέφερε και ο Υπουργός, δηλαδή καρκίνος, καρδιά, χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια, διαβήτης και ψυχική νόσος και προσπαθήσαμε και έχουμε μέσα στην μελέτη μας δώσει οδηγίες για το πώς θα μπορέσει να αναπτυχθεί η όλη νοσοκομειακή μας υποδομή έτσι ώστε να ανταποκρίνεται με τον καλύτερο τρόπο σε αυτά κατ’ εξοχήν τα νοσήματα.

Φροντίδα μας είναι να τονίσουμε την ανάγκη για την απαλλαγή του πολίτη από την ανάγκη καταβολής πρόσθετων αμοιβών. Πώς; Αναφερόμενοι στο σύστημα εισαγωγής προσέγγισης του Νοσοκομείου όπως είπα πριν και φυσικά η αξιοποίηση των πόρων και αποδοτικότητας στο ΕΣΥ είναι σε όλο το εύρος της μελέτης, μπορεί να τα βρει κανείς.

Αποφασίσαμε στους τρεις μήνες που είχαμε στα χέρια μας, ότι δεν μπορούμε να πάμε σε μια έντυπη μελέτη, μια μελέτη δηλαδή η οποία θα έχει αρχή, μέση και τέλος, θα είναι σαν χαρτί, θα τυπωθεί και θα μοιραστεί κάποια στιγμή, γιατί ο χρόνος ήταν λίγος και γιατί η διαδικασία την οποία θέλαμε να ακολουθήσουμε, που είναι μια διαδικασία αλληλοτροφοδότησης με το ακροατήριό μας, δηλαδή το Υπουργείο και τον υπόλοιπο ελληνικό λαό, τους λειτουργούς του, δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο και έπρεπε να μας δώσει έναν τρόπο, με τον οποίο θα μπορούσαμε να αλλάξουμε και πράγματα κατά την πορεία εκτέλεσης της μελέτης και μετά την εκτέλεση της μελέτης στο διάστημα της διαβούλευσης.

Θέλαμε δηλαδή κάτι το οποίο να μπορεί να είναι συνεχώς παρών και να προσαρμόζεται στις προτάσεις σας, τις οποίες ελπίζω ότι θα έχουμε, στις προτάσεις και στις παρατηρήσεις του Υπουργείου και τελικά να δώσει ένα εργαλείο στο Υπουργείο να μπορέσει να διαμορφώσει μια τελική κατάσταση.

Αυτό επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος να γίνει παρά μόνο μέσα από τη δημιουργίας ενός ιστοχώρου, ο οποίος θα μπορέσει να είναι επισκέψιμος ανά πάσα στιγμή, οποτεδήποτε κανένας θελήσει. Ο ιστοχώρος είναι αυτός. Μην σας απασχολεί αυτό, το μόνο που έχετε να κάνετε όποιος βρεθεί σε έναν υπολογιστή, είναι αυτό το παραθυράκι πάνω το οποίο μας δυσκολεύει, δεν ξέρω πώς να το βγάλω.

ΟΜΙΛΗΤΗΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου)

Λ. ΛΙΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχει σημασία, μην κάνετε τον κόπο να αντιγράψετε αυτό. Είναι πολύ απλό, θα μπείτε στο Google το κλασικό και θα βάλετε αναδιάρθρωση Νοσοκομείων και θα σας πάει κατευθείαν, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Προς το παρόν φιλοξενείται στον ιστοχώρο του Πανεπιστημίου, όταν με το καλό τελειώσει αυτή η διαδικασία, φαντάζομαι το Υπουργείο θα θελήσει να τον φιλοξενήσει.

Αυτός είναι ο ιστοχώρος, αυτό θα παρουσιαστεί αν βάλετε στο Google αναδιάρθρωση Νοσοκομείου, θα σας πάει ακριβώς στο Τμήμα Νοσηλευτικής, θα πατήσετε το «Είσοδος» που βλέπετε κάτω και θα μπείτε κατευθείαν στην πρώτη του σελίδα.

Αυτή η πρώτη σελίδα σας λέει πως δουλεύει αυτός ο ιστοχώρος. Από εκεί και πέρα έχει και τρία παραθυράκια, τα οποία σας δίνουν τη δυνατότητα να έχετε μια άμεση άποψη για τα αποτελέσματα. Είναι πολύ πιθανόν ότι κάποιος δεν ενδιαφέρεται να διαβάσει την μελέτη. Θέλει απλώς να ξέρει τι θα γίνει με το Νοσοκομείο του Κιλκίς, αυτό τον ενδιαφέρει.

Μπορεί να μπει σε αυτή την ιστοσελίδα και να δει μια σειρά από Νοσοκομεία, σε αυτές θα είναι και το Νοσοκομείο του Κιλκίς, να πατήσει πάνω στο Νοσοκομείο και αυτομάτως αυτό θα του εμφανίσει το τι πρόταση γίνεται για το Νοσοκομείο, ποια είναι τα αποτελέσματα, τι βρήκαμε σχετικά με το Νοσοκομείο του Κιλκίς.

Προχωρώντας θέλει να δει τις προτάσεις. Με την ίδια διαδικασία κάνοντας το ίδιο ακριβώς χειρισμό, βρίσκει τον κατάλογο με το Νοσοκομείο του Κιλκίς και βλέπει τι προτείνουμε και θα το δούμε αμέσως μετά αυτό εδώ πέρα, για το Νοσοκομείο του Κιλκίς.

Και αν φυσικά είναι περίεργος για το τι γίνεται και στην υπόλοιπη χώρα, θέλει να δει τα πράγματα με όχι τόσο μεγάλη λεπτομέρεια, μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το χάρτη, ο οποίος του δίνει το χάρτη της Ελλάδος και πηγαίνοντας με το ποντίκι πάνω σε διάφορες περιοχές μπορεί να έχει την Μακεδονία που είναι… Έχουμε προτείνει στον Υπουργό, στο Υπουργείο μας εν πάση περιπτώσει την αλλαγή λιγάκι των υγειονομικών περιφερειών, δηλαδή την υιοθέτηση των ανεξάρτητων διοικητικών περιφερειών, όχι ανεξάρτητες, αποκεντρωμένες… Κάτι που σημαίνει ότι θα πάει η Ήπειρος και η Δυτική Μακεδονία μαζί με την Κέρκυρα. Έχουμε προτείνει κάποιες μικρές τέτοιες αλλαγές αλλά όχι μεγάλες.

Με τον τρόπο αυτό μπορεί κανείς πηγαίνοντας πάνω στις πινέζες και πατώντας την πινέζα να βλέπει το καθένα Νοσοκομείο ορισμένα πολύ βασικά στοιχεία γι’ αυτό το Νοσοκομείο. Το ίδιο και για την άλλη περιοχή που μας ενδιαφέρει.

Εδώ πέρα τώρα είναι η βασική παρουσίαση της μελέτης, εδώ πέρα βλέπετε ότι στην αριστερή στήλη όπως την κοιτάμε από εκεί, είναι όλη η δομή της μελέτης, οι βασικές αρχές της, πολλά στοιχεία για την αναδιάρθρωση εδώ και έξω, έχει πάρα πολύ ψωμί πατώντας κουμπάκια και μπαίνοντας σε βάθος μέσα, έχει αρκετή ανάλυση.

Τελικά, καταλήγουμε, δηλαδή όποιος μπει μέσα στην μελέτη και τη χρησιμοποιήσει, αν έχει τη νοσηρή περιέργεια να δει πώς ακριβώς έχουμε φτάσει στα συμπεράσματα, στα οποία έχουμε φτάσει, θα φτάσει και στις προτάσεις που είναι για τη διαμόρφωση της εικόνας σε συγκεκριμένες περιοχές και εν προκειμένω στην περίπτωση εδώ πέρα αυτό το σχεδιάγραμμα είναι το τελικό ζητούμενο αν θέλετε της μελέτης όσον αφορά την περιοχή της Μακεδονίας – Θράκης.

Εδώ πέρα θα έχετε την ευκαιρία να προβληματιστείτε γιατί, πώς, τι σημαίνουν αυτές οι προτάσεις και να συσκεφτείτε όλοι οι παράγοντες, οι ΥΠε, το Υπουργείο και τελικά να διαμορφώσει μια εικόνα σχετικά με το τι πρέπει να γίνει.

Οι προτάσεις μας κατά Νοσοκομείο, έχω μοιράσει, έχω δώσει αυτό που ακολουθεί από εδώ και πέρα, έχω δώσει ένα κείμενο στην 3^η ΥΠε και στην 4^η ΥΠε, έχουν αναπαραγάγει, ορισμένοι από εσάς ήσασταν στην προηγούμενη συγκέντρωση και το πήρατε, αλλά για κάθε ένα Νοσοκομείο έχουμε προτάσεις, οι οποίες πηγαίνουν, και τελειώνω σε λίγο, στο μεσαίο επίπεδο αν θέλετε πολυπλοκότητας.

Δεν θεωρήσαμε ότι είναι σωστό και δεν ήταν σωστό και δεν ήταν και έξυπνο από την Αθήνα να αποφασίσουμε εμείς και να κάνουμε προτάσεις για το ποιες κλινικές θα συνενωθούν με ποιες μέσα στο Νοσοκομείο των Γρεβενών για παράδειγμα. Αυτό είναι εξωπραγματικό, αλλά μπορούμε να πούμε ότι στο Νοσοκομείο της Καστοριάς π.χ. προτείνουμε να γίνει συγχώνευση του ΚΕΑΜΕΑ Άργους Ορεστικού με το Νοσοκομείο Καστοριάς. Έχουμε διαπιστώσει κάποιες δυνατότητες.

Για το Νοσοκομείο Κοζάνης περισσότερα πράγματα. Για το Νοσοκομείο Πτολεμαϊδας, η λεπτομέρεια όμως, αυτό στο οποίο αναφέρθηκε ο Υπουργός και έχει δίκιο σε αυτό, εκεί που περιμένουμε μεγάλα αν θέλετε οφέλη, είναι από τις πιο λεπτομερειακές, ένα επίπεδο κάτω μεταβολές μέσα στο Νοσοκομείο, σε επίπεδο κλινικών και εργαστηρίων, όπως το «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ» π.χ. από ό, τι καταλαβαίνω εκεί πέρα υπάρχουν δεκάδες ειδικών μονάδων και εργαστηρίων, οι οποίες ιδρύονται, ξεπετάγονται, φαντάζομαι κάθε φορά που παντρεύεται κάποιος και χρειάζεται μια προίκα, γίνεται και μια καινούρια μονάδα, ή εργαστήριο.

Αυτό το φαινόμενο γίνεται σε πανελλαδικό επίπεδο. Νομίζω ότι αυτό εσείς θα το βρείτε, εσείς θα το ανακαλύψετε και εσείς θα το θεραπεύσετε. Δεν είναι δουλειά δική μας. Αλλά δουλειά δική μας, όμως, είναι να πούμε ότι ο διαβήτης, μια φοβερή αρρώστια, δεν θεραπεύεται σωστά και ότι πρέπει να γίνει Διαβητολογικό Κέντρο εκεί και να γίνει μια μονάδα εκεί και να γίνει το Ογκολογικό Κέντρο εκεί. Δηλαδή αυτά τα πράγματα τα βλέπουμε και εμείς με όποια γνώση μπορεί να διαθέτουμε και σας τα προτείνουμε.

Το ότι είναι γραμμένα εδώ πέρα φυσικά αυτό δεν αποτελεί με κανέναν τρόπο πρόκριμα του τι θα υπάρχει μετά από δύο χρόνια, αλλά αυτού του είδους προτάσεις, αισθανόμαστε αρκετά σίγουροι για να τις κάνουμε. Και έτσι πάει λέγοντας με όλα τα Νοσοκομεία, τα οποία ακολουθούν.

Αυτή είναι η μελέτη μας. Βλέπω ότι έχω μια επισκεψιμότητα, η οποία είναι φοβερή. Κοντεύουμε τις 5.000 επισκέψεις σε τρεις βδομάδες και είχαν αναρτηθεί μόνο τα Νοσοκομεία της Αθήνας. Τα Νοσοκομεία τα δικά σας μπήκαν χτες.

Θα θέλαμε πάρα πολύ να έχουμε παρατηρήσεις. Ανοίγει σε μια δύο μέρες και ειδικός χώρος διαβούλευσης, θα το δείτε πάνω στις ιστοσελίδες σας, πηγαίνει κατευθείαν στο χώρο διαβούλευσης όπου θα μπορείτε με ένα e-mail, με άλλο τρόπο να επικοινωνείτε κατευθείαν με την ομάδα μας και εμείς από εκεί και πέρα να γινόμαστε σοφότεροι από το input το οποίο θα πάρουμε από εσάς.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Ευχαριστώ κ. Υπουργέ.